“Adını ‘ölü’ koydular sessizce. Doktorların ağzından çiğnenmiş sakız gibi çıkıveren o hece yüzünde patladı: ‘Ex!’ Eksildi dünyadan. Başkasının üzerine kolayca yapışırdı ‘ölü’ etiketi. Hep başkalarının öldüğünü görmüştü ömür boyu. Başkaları, hep başkaları. Değişen bir şey yoktu aslında. Başkalarına göre ölen yine bir ‘başkası’ydı. Kendisi.”

YAZAR

Ilık rüzgarın şefkatine yatırdığı yüzünü yokuş aşağı çevirdi. Dedesine… Köyde her adres koca gürgene göre tarif edilirdi. “Yaralı gürgen.” Gövdesindeki kurşun izlerini aradı. Gürgenin de büyülenmiş gibi seyrettiği o gürültülü törenlerden geriye yetim bir sessizlik kalmıştı. Köyün gençlerini askere gürgen yanından uğurlarlardı…

RÜYA

“Aynanın önünde durdu. Gözlerinin altına baktı dikkatlice, ‘İyi!’ Saçlarını düzeltti. Parfüm kokusunu hissetmeye çalıştı. Olmadı. Alamadı kokuyu. Nezleden ya da telaştan olsa gerek. ‘İnsanın parfümü kendine kokmaz ki…’