Küçük Kadınlar, Jo, halının üzerine uzanmış, “Hediyesiz Noel olur mu hiç?” diye söyleniyordu. Meg, eskimiş giysilerine bakarak içini çekti ve “Fakir olmak ne kötü!” dedi. Küçük Amy burnunu çekerek “Bazı kızların bir sürü şeyi varken bazılarının hiçbir şeyinin olmaması bana hiç de adil gelmiyor,” diyerek onlara katıldı. Beth, köşesinden doğruldu. “Ama annemiz babamız var. Biz varız.” Dört genç kızın ateşin pırıltısı vurmuş yüzleri, bu güzel sözlerle aydınlandı.

Karar Anı ve Tartışmalar

Ama hemen arkasından Jo’nun, “Babamız burada yok. Daha uzun bir zaman da olmayacak,” Dediğini duyunca yine yüzlerini astılar. Jo, “Belki de onu hiç göremeyeceğiz,” dememişti ama babalarının çok uzakta, bir savaşta olduğu hepsinin de aklından geçmişti. Bir süre kimse konuşmadı.

Paraya Dair Fedakarlık

Sonra Meg yumuşak bir sesle, “Bu Noel neden hediye alamayacağımızı hepinizin bildiği gibi annemiz anlatmıştı,” dedi. “Bu kış herkes için oldukça zor bir kış olacakmış. Annem erkeklerimiz orduda onca zorluk yaşarken bizim burada kendi keyfimiz için para harcamamızı doğru bulmuyor. Evet, bu duruma karşı yapabileceğimiz pek bir şey yok ama biz de kendimize göre bazı şeylerden fedakârlık etmeliyiz. Bunu da seve seve yapmalıyız.”

Hayaller ve Gerçeklik

“Biz az harcama yapacağız da ne olacak?” dedi Jo. “Her birimizin sadece bir doları var. Bunu orduya bağışlamakla büyük bir yardımda bulunmuş olacağımızı hiç sanmıyorum. Ne annemden ne de sizden bir şey beklediğim var ama ne zamandır kendime Undine ile Sintram adlı kitabı almak istiyordum,” diye düşüncelerini paylaştı.